мірэ́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мірэ́ннік мірэ́ннікі
Р. мірэ́нніка мірэ́ннікаў
Д. мірэ́нніку мірэ́ннікам
В. мірэ́нніка мірэ́ннікаў
Т. мірэ́ннікам мірэ́ннікамі
М. мірэ́нніку мірэ́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)