міркітава́ць

‘знаходзіцца ў стане цечкі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. міркіту́е міркіту́юць
Прошлы час
м. міркітава́ў міркітава́лі
ж. міркітава́ла
н. міркітава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час міркіту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)