міргну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. міргну́ міргнё́м
2-я ас. міргне́ш міргняце́
3-я ас. міргне́ міргну́ць
Прошлы час
м. міргну́ў міргну́лі
ж. міргну́ла
н. міргну́ла
Загадны лад
2-я ас. міргні́ міргні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час міргну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)