міргаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. міргаце́нне
Р. міргаце́ння
Д. міргаце́нню
В. міргаце́нне
Т. міргаце́ннем
М. міргаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)