міралю́б
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| міралю́б | міралю́бы | |
| міралю́ба | міралю́баў | |
| міралю́бу | міралю́бам | |
| міралю́ба | міралю́баў | |
| міралю́бам | міралю́бамі | |
| міралю́бе | міралю́бах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)