мінда́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| мінда́льнічанне | |
| мінда́льнічання | |
| мінда́льнічанню | |
| мінда́льнічанне | |
| мінда́льнічаннем | |
| мінда́льнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)