мінда́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
мінда́льнічанне | |
мінда́льнічання | |
мінда́льнічанню | |
мінда́льнічанне | |
мінда́льнічаннем | |
мінда́льнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)