мяльну́ць

‘мяльнуць чым-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. мяльну́ мяльнё́м
2-я ас. мяльне́ш мельняце́
3-я ас. мяльне́ мяльну́ць
Прошлы час
м. мяльну́ў мяльну́лі
ж. мяльну́ла
н. мяльну́ла
Загадны лад
2-я ас. мяльні́ мяльні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час мяльну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)