мядзве́днік

‘паляўнічы; павадыр мядзведзя’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мядзве́днік мядзве́днікі
Р. мядзве́дніка мядзве́днікаў
Д. мядзве́дніку мядзве́днікам
В. мядзве́дніка мядзве́днікаў
Т. мядзве́днікам мядзве́днікамі
М. мядзве́дніку мядзве́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)