мэ́ціць

‘намервацца (да мэта)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мэ́чу мэ́цім
2-я ас. мэ́ціш мэ́ціце
3-я ас. мэ́ціць мэ́цяць
Прошлы час
м. мэ́ціў мэ́цілі
ж. мэ́ціла
н. мэ́ціла
Загадны лад
2-я ас. мэ́ць мэ́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мэ́цячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)