мэтаімкне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| мэтаімкне́нне | мэтаімкне́нні | |
| мэтаімкне́ння | мэтаімкне́нняў | |
| мэтаімкне́нню | мэтаімкне́нням | |
| мэтаімкне́нне | мэтаімкне́нні | |
| мэтаімкне́ннем | мэтаімкне́ннямі | |
| мэтаімкне́нні | мэтаімкне́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)