мэтаімкне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
мэтаімкне́нне | мэтаімкне́нні | |
мэтаімкне́ння | мэтаімкне́нняў | |
мэтаімкне́нню | мэтаімкне́нням | |
мэтаімкне́нне | мэтаімкне́нні | |
мэтаімкне́ннем | мэтаімкне́ннямі | |
мэтаімкне́нні | мэтаімкне́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)