мучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
мучэ́нне | мучэ́нні | |
мучэ́ння | мучэ́нняў | |
мучэ́нню | мучэ́нням | |
мучэ́нне | мучэ́нні | |
мучэ́ннем | мучэ́ннямі | |
мучэ́нні | мучэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)