мурзо́цце
‘бруд; запэцканы, брудны чалавек’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| мурзо́цце | |
| мурзо́цця | |
| мурзо́ццю | |
| мурзо́цце | |
| мурзо́ццем | |
| мурзо́цці |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)