мурзо́цце

‘бруд; запэцканы, брудны чалавек’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мурзо́цце
Р. мурзо́цця
Д. мурзо́ццю
В. мурзо́цце
Т. мурзо́ццем
М. мурзо́цці

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)