мундзі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мундзі́рны мундзі́рная мундзі́рнае мундзі́рныя
Р. мундзі́рнага мундзі́рнай
мундзі́рнае		 мундзі́рнага мундзі́рных
Д. мундзі́рнаму мундзі́рнай мундзі́рнаму мундзі́рным
В. мундзі́рны (неадуш.)
мундзі́рнага (адуш.)		 мундзі́рную мундзі́рнае мундзі́рныя (неадуш.)
мундзі́рных (адуш.)
Т. мундзі́рным мундзі́рнай
мундзі́рнаю		 мундзі́рным мундзі́рнымі
М. мундзі́рным мундзі́рнай мундзі́рным мундзі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)