мундзі́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мундзі́р мундзі́ры
Р. мундзі́ра мундзі́раў
Д. мундзі́ру мундзі́рам
В. мундзі́р мундзі́ры
Т. мундзі́рам мундзі́рамі
М. мундзі́ры мундзі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)