моратрасе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| моратрасе́нне | моратрасе́нні | |
| моратрасе́ння | моратрасе́нняў | |
| моратрасе́нню | моратрасе́нням | |
| моратрасе́нне | моратрасе́нні | |
| моратрасе́ннем | моратрасе́ннямі | |
| моратрасе́нні | моратрасе́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)