монапрагра́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
монапрагра́ма | монапрагра́мы | |
монапрагра́мы | монапрагра́м | |
монапрагра́ме | монапрагра́мам | |
монапрагра́му | монапрагра́мы | |
монапрагра́май монапрагра́маю |
монапрагра́мамі | |
монапрагра́ме | монапрагра́мах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)