монакарпі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монакарпі́чны монакарпі́чная монакарпі́чнае монакарпі́чныя
Р. монакарпі́чнага монакарпі́чнай
монакарпі́чнае		 монакарпі́чнага монакарпі́чных
Д. монакарпі́чнаму монакарпі́чнай монакарпі́чнаму монакарпі́чным
В. монакарпі́чны (неадуш.)
монакарпі́чнага (адуш.)		 монакарпі́чную монакарпі́чнае монакарпі́чныя (неадуш.)
монакарпі́чных (адуш.)
Т. монакарпі́чным монакарпі́чнай
монакарпі́чнаю		 монакарпі́чным монакарпі́чнымі
М. монакарпі́чным монакарпі́чнай монакарпі́чным монакарпі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)