монагенеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монагенеты́чны монагенеты́чная монагенеты́чнае монагенеты́чныя
Р. монагенеты́чнага монагенеты́чнай
монагенеты́чнае		 монагенеты́чнага монагенеты́чных
Д. монагенеты́чнаму монагенеты́чнай монагенеты́чнаму монагенеты́чным
В. монагенеты́чны (неадуш.)
монагенеты́чнага (адуш.)		 монагенеты́чную монагенеты́чнае монагенеты́чныя (неадуш.)
монагенеты́чных (адуш.)
Т. монагенеты́чным монагенеты́чнай
монагенеты́чнаю		 монагенеты́чным монагенеты́чнымі
М. монагенеты́чным монагенеты́чнай монагенеты́чным монагенеты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)