менані́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| менані́т | менані́ты | |
| менані́та | менані́таў | |
| менані́ту | менані́там | |
| менані́та | менані́таў | |
| менані́там | менані́тамі | |
| менані́це | менані́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)