мару́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мару́днік | мару́днікі | |
| мару́дніка | мару́днікаў | |
| мару́дніку | мару́днікам | |
| мару́дніка | мару́днікаў | |
| мару́днікам | мару́днікамі | |
| мару́дніку | мару́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)