марнатра́ўніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. марнатра́ўніца марнатра́ўніцы
Р. марнатра́ўніцы марнатра́ўніц
Д. марнатра́ўніцы марнатра́ўніцам
В. марнатра́ўніцу марнатра́ўніц
Т. марнатра́ўніцай
марнатра́ўніцаю		 марнатра́ўніцамі
М. марнатра́ўніцы марнатра́ўніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)