мармыту́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мармыту́ха мармыту́хі
Р. мармыту́хі мармыту́х
Д. мармыту́се мармыту́хам
В. мармыту́ху мармыту́х
Т. мармыту́хай
мармыту́хаю
мармыту́хамі
М. мармыту́се мармыту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)