мармыту́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мармыту́н мармытуны́
Р. мармытуна́ мармытуно́ў
Д. мармытуну́ мармытуна́м
В. мармытуна́ мармытуно́ў
Т. мармытуно́м мармытуна́мі
М. мармытуне́ мармытуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)