мармуро́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мармуро́ўшчык мармуро́ўшчыкі
Р. мармуро́ўшчыка мармуро́ўшчыкаў
Д. мармуро́ўшчыку мармуро́ўшчыкам
В. мармуро́ўшчыка мармуро́ўшчыкаў
Т. мармуро́ўшчыкам мармуро́ўшчыкамі
М. мармуро́ўшчыку мармуро́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)