манкурты́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. манкурты́зм
Р. манкурты́зму
Д. манкурты́зму
В. манкурты́зм
Т. манкурты́змам
М. манкурты́зме

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)