мандо́рла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| мандо́рла | мандо́рлы | |
| мандо́рла | мандо́рлаў | |
| мандо́рлу | мандо́рлам | |
| мандо́рла | мандо́рлы | |
| мандо́рлам | мандо́рламі | |
| мандо́рле | мандо́рлах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)