манапалісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. манапалісты́чны манапалісты́чная манапалісты́чнае манапалісты́чныя
Р. манапалісты́чнага манапалісты́чнай
манапалісты́чнае		 манапалісты́чнага манапалісты́чных
Д. манапалісты́чнаму манапалісты́чнай манапалісты́чнаму манапалісты́чным
В. манапалісты́чны (неадуш.)
манапалісты́чнага (адуш.)		 манапалісты́чную манапалісты́чнае манапалісты́чныя (неадуш.)
манапалісты́чных (адуш.)
Т. манапалісты́чным манапалісты́чнай
манапалісты́чнаю		 манапалісты́чным манапалісты́чнымі
М. манапалісты́чным манапалісты́чнай манапалісты́чным манапалісты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)