лупну́ць
‘рвануць, ударыць каго-небудзь, што-небудзь; пайсці (пра дождж і пад.)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| лупну́ | лупнё́м | |
| лупне́ш | лупняце́ | |
| лупне́ | лупну́ць | |
| Прошлы час | ||
| лупну́ў | лупну́лі | |
| лупну́ла | ||
| лупну́ла | ||
| Загадны лад | ||
| лупні́ | лупні́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| лупну́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)