лупану́ць
‘ударыць каго-небудзь і па чым-небудзь; зрабіць што-небудзь з вялікай сілай (лупануў дождж, лупануць з вінтоўкі і пад.)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| лупану́ | лупанё́м | |
| лупане́ш | лупаняце́ | |
| лупане́ | лупану́ць | |
| Прошлы час | ||
| лупану́ў | лупану́лі | |
| лупану́ла | ||
| лупану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| лупані́ | лупані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| лупану́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)