лу́знуць

‘ударыць каго-небудзь; трэснуць, патрэскацца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. лу́зну лу́знем
2-я ас. лу́знеш лу́знеце
3-я ас. лу́зне лу́знуць
Прошлы час
м. лу́знуў лу́знулі
ж. лу́знула
н. лу́знула
Загадны лад
2-я ас. лу́зні лу́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час лу́знуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)