ло́гіка-тэарэты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ло́гіка-тэарэты́чны ло́гіка-тэарэты́чная ло́гіка-тэарэты́чнае ло́гіка-тэарэты́чныя
Р. ло́гіка-тэарэты́чнага ло́гіка-тэарэты́чнай
ло́гіка-тэарэты́чнае		 ло́гіка-тэарэты́чнага ло́гіка-тэарэты́чных
Д. ло́гіка-тэарэты́чнаму ло́гіка-тэарэты́чнай ло́гіка-тэарэты́чнаму ло́гіка-тэарэты́чным
В. ло́гіка-тэарэты́чны (неадуш.)
ло́гіка-тэарэты́чнага (адуш.)		 ло́гіка-тэарэты́чную ло́гіка-тэарэты́чнае ло́гіка-тэарэты́чныя (неадуш.)
ло́гіка-тэарэты́чных (адуш.)
Т. ло́гіка-тэарэты́чным ло́гіка-тэарэты́чнай
ло́гіка-тэарэты́чнаю		 ло́гіка-тэарэты́чным ло́гіка-тэарэты́чнымі
М. ло́гіка-тэарэты́чным ло́гіка-тэарэты́чнай ло́гіка-тэарэты́чным ло́гіка-тэарэты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)