летуце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| летуце́нне | летуце́нні | |
| летуце́ння | летуце́нняў | |
| летуце́нню | летуце́нням | |
| летуце́нне | летуце́нні | |
| летуце́ннем | летуце́ннямі | |
| летуце́нні | летуце́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)