лацінамо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лацінамо́ўны лацінамо́ўная лацінамо́ўнае лацінамо́ўныя
Р. лацінамо́ўнага лацінамо́ўнай
лацінамо́ўнае		 лацінамо́ўнага лацінамо́ўных
Д. лацінамо́ўнаму лацінамо́ўнай лацінамо́ўнаму лацінамо́ўным
В. лацінамо́ўны (неадуш.)
лацінамо́ўнага (адуш.)		 лацінамо́ўную лацінамо́ўнае лацінамо́ўныя (неадуш.)
лацінамо́ўных (адуш.)
Т. лацінамо́ўным лацінамо́ўнай
лацінамо́ўнаю		 лацінамо́ўным лацінамо́ўнымі
М. лацінамо́ўным лацінамо́ўнай лацінамо́ўным лацінамо́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)