кіўну́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кіўну́ кіўнё́м
2-я ас. кіўне́ш кіўняце́
3-я ас. кіўне́ кіўну́ць
Прошлы час
м. кіўну́ў кіўну́лі
ж. кіўну́ла
н. кіўну́ла
Загадны лад
2-я ас. кіўні́ кіўні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час кіўну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)