кірпа́цік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кірпа́цік | кірпа́цікі | |
| кірпа́ціка | кірпа́цікаў | |
| кірпа́ціку | кірпа́цікам | |
| кірпа́ціка | кірпа́цікаў | |
| кірпа́цікам | кірпа́цікамі | |
| кірпа́ціку | кірпа́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)