кірказо́навыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
кірказо́навыя | |
кірказо́навых | |
кірказо́навым | |
кірказо́навыя | |
кірказо́навымі | |
кірказо́навых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)