кюве́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кюве́та кюве́ты
Р. кюве́ты кюве́т
Д. кюве́це кюве́там
В. кюве́ту кюве́ты
Т. кюве́тай
кюве́таю		 кюве́тамі
М. кюве́це кюве́тах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)