курня́ўканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| курня́ўканне | |
| курня́ўкання | |
| курня́ўканню | |
| курня́ўканне | |
| курня́ўканнем | |
| курня́ўканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)