куні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куні́ца куні́цы
Р. куні́цы куні́ц
Д. куні́цы куні́цам
В. куні́цу куні́ц
Т. куні́цай
куні́цаю		 куні́цамі
М. куні́цы куні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)