куна́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| куна́к | кунакі́ | |
| кунака́ | кунако́ў | |
| кунаку́ | кунака́м | |
| кунака́ | кунако́ў | |
| кунако́м | кунака́мі | |
| кунаку́ | кунака́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)