кумі́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кумі́р кумі́ры
Р. кумі́ра кумі́раў
Д. кумі́ру кумі́рам
В. кумі́ра кумі́раў
Т. кумі́рам кумі́рамі
М. кумі́ру кумі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)