кумільга́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кумільга́нне | |
| кумільга́ння | |
| кумільга́нню | |
| кумільга́нне | |
| кумільга́ннем | |
| кумільга́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)