кумы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кумы́к кумы́кі
Р. кумы́ка кумы́каў
Д. кумы́ку кумы́кам
В. кумы́ка кумы́каў
Т. кумы́кам кумы́камі
М. кумы́ку кумы́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)