ку́менька
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ку́менька | ку́менькі | |
| ку́менькі | ку́менек | |
| ку́меньцы | ку́менькам | |
| ку́меньку | ку́менек | |
| ку́менькай ку́менькаю |
ку́менькамі | |
| ку́меньцы | ку́меньках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)