кума́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кума́ ку́мы
кумы́
Р. кумы́ ку́маў
Д. куме́ ку́мам
В. куму́ ку́маў
Т. кумо́й
кумо́ю		 ку́мамі
М. куме́ ку́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)