куко́бніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| куко́бніца | куко́бніцы | |
| куко́бніцы | куко́бніц | |
| куко́бніцы | куко́бніцам | |
| куко́бніцу | куко́бніц | |
| куко́бніцай куко́бніцаю |
куко́бніцамі | |
| куко́бніцы | куко́бніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)