ку́кнуць
‘квакнуць, пракукаваць (аднакратны дзеяслоў)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| ку́кне | ку́кнуць | |
| Прошлы час | ||
| ку́кнуў | ку́кнулі | |
| ку́кнула | ||
| ку́кнула | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| ку́кнуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)