кукарэ́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кукарэ́канне | |
| кукарэ́кання | |
| кукарэ́канню | |
| кукарэ́канне | |
| кукарэ́каннем | |
| кукарэ́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)