кугі́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
кугі́канне | |
кугі́кання | |
кугі́канню | |
кугі́канне | |
кугі́каннем | |
кугі́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
кугі́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
кугі́канне | |
кугі́кання | |
кугі́канню | |
кугі́канне | |
кугі́каннем | |
кугі́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)