кугу́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
кугу́канне | |
кугу́кання | |
кугу́канню | |
кугу́канне | |
кугу́каннем | |
кугу́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
кугу́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
кугу́канне | |
кугу́кання | |
кугу́канню | |
кугу́канне | |
кугу́каннем | |
кугу́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)